Edebiyat | Kibrit Kutusu

DARAĞACI

Donuk bir kadın yüzüyüm. Simsiyah saçlı, ilk kez yüzü kireç taşı gibi. Donuk ve soğuk. Öyle ki o malum taşı hatırlatıyor insana. Kadın...

Yeryüzüne ve gökyüzüne ihanet eden bir çağa tanıklık ediyor insanlık. Kayboluşlar yaşanıyor bilinen sokaklarda. İşgaller ve son göz...

Korkuyorken ve yaklaşıyorken, Tasviri olmayan bir denize, Dokunamadığım bir buluttan, Amansızca çırpamadığım kanattan, Sana sığınıyorum....

Zehir, bir yazıya pekala böyle başlanabilirdi. Zehrimi ruhumdan taşırıp parmak uçlarımdan efsunlu geceye damlattım. Yıllardır yok olmayı...

Koca bir günü silikon tabancası, güzel tablolar, saksılarla geçirdim. Dünyanın bedenimi ancak doyurabildiğini anladığım bu günlerde, tüm...

Bir hiç gibi geçen saatler vardır. Ardını, arkasını, içini dolduramadığım. Uzun uzun uzaklara dalışlar vardır, en yakınını görebilmek...

Ve ben üçüncü katın balkonunda Çiçekli nevresimi kırışıklıkları açılsın diye İç düşünceleriyle harmanlayıp çırpan o kadın Asla...

...Ve tüm istediği bir biletti kadının. Her an ortadan kaybolacakmış gibi yaşıyor, sabit eşyalı, bağımlı kalınan tüm şeylerden aynı...

Yılın çoğu günü düzenliyken bazı zamanlar dağınıklığın kahramanı olurum. Kahve yapar içmem bazen. İsrafkâr olduğumdan sanmayın a dostlar...

Önce oturup kendime yazdım. İşin özünde kendimle tanışmak vardı. Herkese anlattığımdan fazlası, açık kapılarımın aksine sır dolu odalarım...