SARI AMPUL

Ve ben üçüncü katın balkonunda

Çiçekli nevresimi kırışıklıkları açılsın diye

İç düşünceleriyle harmanlayıp çırpan o kadın

Asla nevresimdeki çiçeklerle olan bağımı

Bilmeyeceksiniz.

Ateş kırmızısı ojemi sürerken

Kanıma karışmasını izledim.

Bir ara sesler duyar gibi oldum.

''Başladığı yerde bitiyor dünya.''

Füsun'un kızı, Füsun'un annesiydi bu.

Hava kararmıştı, saatleri öldürmeyi pek bi' severdim.

Şiirimi aydınlatan ışığa sinekler üşüşmüştü.

Kağıdıma düşen gölgeyi düşündüm.

Ne kadardı bir gölgenin canı?

Garip bir araf gibi geldi cevabı.

Tam aydınlık, tam karanlık!