EV DAĞINIKLIĞI

Yılın çoğu günü düzenliyken bazı zamanlar dağınıklığın kahramanı olurum. Kahve yapar içmem bazen. İsrafkâr olduğumdan sanmayın a dostlar dalgınlıktan hallice bir durum. Öylece uzanır izlerim görünmezleri, bir yudum alırım belki soğumuş kahvemden. Sonra yine unuturum. Şunu da kaldırıp şuraya koyamam bir anne deyimiyle. Oturur hiçbir şey yapmak istemeyişime içten içe mutlulukla sitem ederim. Görünüşte kedi tırnağı gibi olsamda bazı anlar, bilmezsiniz bir pati yumuşaklığı saklarım tenime. Garip bir kadın aklıyım. Birkaç şarkım var, dinler dururum. Eşlik ederim, ne kadar bağırırsam o denli sessiz olurum. Duyguların pençesine takılır, öylece asılı kalırım. Şikayet ederim bundan, siz bana bakmayın. O pençesinde nefes aldığım duygulardır beni kaleme iten. Gökyüzü olurum bazen, bir bir dökerim ne varsa içimde ve dostlar şans yahu bazılarınız tam da o anda bir bardak kahve ile gökyüzünü izliyor iseniz; biliniz göz gözeyiz. Bakmayın mavi alt tonu olan lacivert giysime, ruhum topraktır benim içinde bolca fesleğenim. Rengarenk saksı şölenli bir apartman dairesinin içine yıldız doluşmuş balkonuyum ben. Sevdiklerinizin bi’ haber olduğu şiirinizim ben. Saklı ve bir o kadar da sizim. Karıştırırım bazen kafiyeleri, bilmem neleri. Takılmayın siz düzene. Böyle bir kadınım ben işte. Üzerimde ev dağınıklığı var benim.