Sigortalı Dinginlik

Çok zaman anlatmak istedim içimdeki iki katlı evin tahta merdivenlerini. Oysa uzunca süredir ev sahibi uğramamış olsa gerek eve, toz tutmuş basamaklar. Anlatmaya kalksam her nefeste toz kaçacaktı bodrum kata. Birer ikişer adımları çıkıyordum. Her şiiri, her şarkıyı, iz bırakan kitap cümleleri dedikleri safsatayı dinliyor ancak artık üzerlerine kaçak kat çıkmıyordum. Bir boşluk. Belki de katı hiç doğuramadığım baharın düğün hediyesi olarak saklıyordum. Sahi baharın düğün davetiyesine çicekler serpiştirecek miydik? Kalabalık bir düğün olur diye düşündüm. Her ne kadar aramız limoni olsa da değerli dostum gelincik de gelecektir diye geçirdim aklımdan. Boşluğu tarif etme çabasına girmiştim. Birkaç cümle geçti içimin tren garından. Acımı kaybetmiştim. Çok sonra anladım bana güç veren ve burun deliklerimden bir volkan misali çıkan öfkenin beni ayakta tutan şey olduğunu. Yaşanmış kavgalar vardı, her birinin diyaloglarını sürekli kafamda tekrarladığım diyaloglar, ağlayınca bahanem çoktu benim. Acım diyordum. Acım yahu! Öfkem ve gücüm benim zararlı zararsız yandaşlarım. Zengin kalkışı yapmış olsanız da yerinize cv doldurttuğunuz dinginlik işe başlayalı çok oldu. Benim sigortalı dinginliğim! 

Merve Yıldırım