ABİSİ OLMALI İNSANIN

Abisi olmalı insanın. Dilinizi asla üçüncü kişilerin bilmediği bir abi. Hissedilenden fazlası, anlatılanın çok daha ötesi bir sevgi. Kardeş olmak öyle biyolojik olarak aranızda bağ falan olması değil. "Su getir!" demekten çok öte ve derin. Her şey bir tarafa "Abim var benim." demenin o güçlü hissettirme ve sarıp sarmalama duygusu hissedilmeye değer. Eğer bir abiye sahipseniz kimsenin bilmediği bir diliniz, merdivenleri ikişer üçer çıkma lüksünüz olur. Çünkü bilirsiniz ki siz ne kadar uzağa atlasanız da o hep bir adım arkanızdadır. Nefesini ensenizde hissetmenin mutluluğu paha biçilemez olur. Ve bazen şuursuzca mesafeler girse de aranıza siz aradığınızda ilk cümlelerinizi ezbere bilir abiniz, "Alo, abi n'apıyorsun? Seni çok özledim." Çoğuna anlamsız gelse de sesini duyup, iyi olduğunu bilmek ekmek, su gibidir. Sesinin ve varlığının verdiği huzur için şükürler olsun. İyi ki varsın abi.