CESARETSİZİM

Cesaretsizim. Tıpkı ürkek bir ceylan misali.. Ama bilirim ki kocaman bir yürek taşırım solumda.

Konu sen isen; yanar tutuşur o yürek, korkmadan, yenilmeden.

Sever insan ‘’ölesiye’’ değil, ‘’yaşayasıya’’. Zordur yaşamayı göze almak. Hele de tutuşan bir yürekle. Sever insan ‘’öylesine’’ değil, ‘’yanasıya’’. Kavrulur yürekler aşkla. Ses etmez kalp bir kelam dahi. Zordur sevmek.. Kalbini ‘’emanet’’ değil, sahibine ‘’iade’’ etmek. Evet, sevmek sende emanet duran kalbi, sahibine iade etmektir. Kamaşır gözler, gönüller.. Kalbin sahibi de kendindeki emaneti sana iade ederse.. Ya da onun iadesi başkasınadır. İşte o vakit yanarsın, tutuşursun. İnce bir dal misali ilk fırtınada kırılırsın. Ve karışırsın toprağa. Anılmadan, bilinmeden.. Bilinmezlikler Ülkesi’ne yol alırsın usuldan. Sahi sevilmeyince ‘’bilinmez’’ olur değil mi insan?